Rasa nak nangis jer semalam bila en tunang ajak berbuka puasa sekali lagi dengan family dia...nie bukan yang pertama kali, dah kali yang kedua tapi yang nak buat saya menangis nie ialah saya seorang diri sahaja. Kali pertama dulu di temani oleh kembar saya bersama suami n anak dia. Apa pun kena juga lah kan...sampai bila saya nak larikan diri...so face it!
Mula tu en tunang ajak temankan dia untuk pergi ke sesuatu tempat, saya tolak juga memandangkan kerja yang bertimbun-timbun n ada pihak dr ppd nak turun tengok kelas baru sambil tu mesti datang tengok kelas saya n fail-fail...tapi kerana cian n sayangkan en tunang dan beberapa kali berfikir ...........tangan saya cepat ja merayap mencari hp n taipkan sesuatu....
Apalagi en tunang gembira sangat....terus sms ckap nk ambil saya kul 4.30...terkejut yang amat sgt lah, kata nk ambil pas berbuka tetiba ja diawalkan...kuang..kuang..kuang...KANTOI
Paksa rela juga lah jadinya...pergi tetap pergi nak uat camna dah buat pengakuan berani mati tadi...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.